شعـله ها، دامن فروچیده
جنگل
در زیر برف سیاه
به سکوت می آرامد
دل من
ماه تنور آسمان
و ستاره ها
اخگر آتش تنورم
صبح؛
دل من
کفن خواهد پوشید
و شب
جامه ی عزا
برسوگِ من در آسمان پر خواهد گشود
*
گنجشکان
میهمانان روزهای برفی منند
تنها کسانم
که بعد از من
به سوگ خواهند نشست!
(بهمن ماه 1375 اردبیل)