وقتی دلم می گرفت؛
گل سرخ، پناه دلتنگی ام می شد
ومن،
در آن کسوف
نماز آیاتم را با او؛
به سجود می نشستم!
مادر اگر از من سراغ گرفت؛
بگو :
رفته به سیر در کوچه های گل سرخ !
* *
در کوچه های گل سرخ
پرواز ما ادامه خواهد داشت،
تا انتهای مطلق هیچ!
* * *
بگو:
او به ملتقای خدا رسیده است!
…
(بهمن ماه 1375 اردبیل)