...افسانه¬ی دوست

چه خوش آن دل که شود عاشق دیوانه­ ی دوست

تا بنوشد همه شب، دل؛ غمِ غمخانه­ ی دوست

دل نشد تا که شود شاد زهجران تو یک دم

تا تو شمعی شده من هم به تو پروانه­ ی دوست

دست یاری بده بر هم؛ دو سه روزی که جهانی

می نیکی بخور از ساغر و پیمانه­ ی دوست

دل شکست از غم هجران نگاهت، چه کنم

بر که گویم، زکه پرسم، که کجا؛ خانه ­ی دوست!؟

روز و شب در پی آن یار وفادار دلارام

صد دریغ آنچه شنیدیم، شد افسانه­ ی دوست

یارب این دل نَشِکن شاد کن از غم؛  بتوانم

کنم آباد دل از آن دلِ ویرانه­ ی دوست

1373