فرداترین مجنون

منم مجنون ­ترین لیلا؛ تویی لیلاترین مجنون

تویی شیداترین لیلا؛  منم سوداترین مجنون

به حاشا کردنم در کوچه ­ها اصلاً نیازی نیست

گواهی می­ دهد زخمم که این حاشاترین مجنون

به مویی بسته­ ام؛ ورنه در این سیلاب طوفانی

به گیسویت نمی­ بستم؛  دلِ دریاترین مجنون

دروغ قصّه هایت را، کسی باور نخواهد کرد

که شرح قصّه بنویسند از فرداترین مجنون

تمام عمر از دیوانه بازی ­های این مردم

به بهلولی زدم خود را که او داناترین مجنون

اگر در ازدحام شهر چون گربه گُمَم کردند

خیالی نیست روزی می­ رسد پیداترین مجنون

در این دنیای بی ­ثروت تمام هستی ­ام فقر است

تمام من؛ چه می­ خواهی از این داراترین مجنون

قسم خوردی که نگذاری به تنهایی عجین باشم

از آن روز است که می­ت رسم من از تنهاترین مجنون 

برایت یادگاری شاخه شاخه نرگس آوردم

اگرچه؛ پاره پاره غرق خون، شهلاترین مجنون

نگاهم سوژه ­ی زیباترین تلخی ­ی عکاسی­ ست

چرا عکسی نمی­ گیری از این زیباترین مجنون!؟

...

09/۰۱/1399      ۲۱:۳۰