غوغا

آمدی دیر آمدی؛ من، رفته‌ام غوغا نکن

بقچه ­های زندگی را، بسته‌ام غوغا نکن

روز و شب گفتی فقط چشم انتظارم بوده­ای

روز و شب را روز و شب هم، گشته‌ام غوغا نکن

انتظارت گفت و گوی چشم من با راه بود

اینک امّا؛  انتظار خسته ­ام، غوغا نکن

با همه چشم انتظاری گور خود می­ کَنده ­ام

سنگلاخم‌ تخم پوچی کِشته‌ام غوغا نکن

از تمام زندگی، چشم انتظاری کُلبه­ ام

دیگر از بی­ خانمانی رَسته‌ام، غوغا نکن

از نمایشگر نمی ­آید نشان زندگی

در صراط است این نوار سکته­ ام غوغا نکن

مرگ من بوی اقاقی می­ دهد امّا خفیف

درب عطر شیشه­ اش را بسته ام غوغا نکن

آمدی دیر آمدی آن سان که من پیر آمدم

بعد عمری؛ کو، چک و کو سفته ­ام، غوغا نکن

11/۰۱/1399     ۱ : ۱۵