پای لَنگِ زندگی

پا به پا  لنگیده‌ام با پای لَنگِ زندگی

بی عصا  لنگیده‌ام با پای لَنگِ زندگی

زندگی از روی خوش دور است و مردم ناخوش‌اند

بی شفا لنگیده‌ام با پای لَنگِ زندگی

سرفه­ هایم خود دلیلی بر نفس ­های حیات

بی دوا  لنگیده‌ام با پای لَنگِ زندگی

عشق را باید گدایی کرد چون نان خویش

تا فنا لنگیده‌ام با پای لَنگِ زندگی

ذرّه ذرّه سرزمینم زَرّ ِ ناب آفتاب

چون گدا لنگیده‌ام با پای لَنگِ زندگی

آفرین بر سیل و بر طوفان؛ همیشه یار ماست

با قضا لنگیده‌ام با پای لَنگِ زندگی

چون بلایای طبیعی امتحان ست از خدا

با خدا لنگیده‌ام با پای لَنگِ زندگی

از صدای زندگی اقبال دولت ناخوش است

بی صدا لنگیده‌ام با پای لَنگِ زندگی

بی پناهی‌ سرپناهِ بی پناهان بود و بس

گو چرا لنگیده‌ام با پای لَنگِ زندگی!؟

...

تا صدایت سبزه گیرد از نفس های امید

بارها جنگیده‌ام با پای لَنگِ زندگی

13/۰۱/1399  ۲۳:۳۰